Λουσία

Δυο στάλες μονάχα σαν άλικα κογχύλια στις λευκές ακτές της σελήνης

Τα στήθη σου κουρνιάζουν στις παλάμες μου

Σαν βλάσφημη γυμνή αλήθεια, σε πιστεύω σαν ψέμα γλυκόπιοτο

τα λόγια σου χαράζουν τις μέρες μου

τα λόγια σου χαράζουν τις μέρες μου

Σαν άμμος, παρασυρμένη από τον αγέρα τ' Αυγούστου πάνω στο κορμί μου,

τ' ακροδάκτυλά σου ταξιδεύουν στην γη που κατάκτησες

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Να σταματάς να μετράς τις μέρες που σου μένουν, τα χρόνια που φύγανε

Παρά μόνο τις ώρες που μένουν μέχρι την άλλη φορά που οι ματιές μας

θα ακουμπήσουν η μία την άλλη. Να τι είναι έρωτας

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια